Po pewnym czasie stwiedzasz, że Gustaw to skarb, po prostu nieoszlifowany diament, mistrz w zdobywaniu informacji.
Litewskiego Gustaw nie zna ni w ząb ale zdolności językowe ma na pewno. Nie wiadomo skąd wytrzasął śliniącego się staruszka, który miał być onegdaj druidem w tutejszym chramie. Staruszek wyglądał i śmiedział raczej jak pijak i żebrak, ale Gustaw zaręczał że był wcześniej druidem, a dopiero wydarzenia w chramie zmnieniły go w taki strzęp człowieka.
Do rzeczy jednak - w chramie wyznawano Dawną Wiarę ładnie i przykładnie. Żadnych ciemnych guseł nie odprawiano. Do pewnej nocy kiedy to pojawił się Tibor, z twoich obliczeń wynika że musiało to być po bitwie w borach z waszym wojskiem. Tibor jak lękliwie relacjonuje starzec pojawił się w chrame nocą, sam. Ale druidzi od razu poczuli od niego nieziemską moc i potęgę, jakby błogosławieństwo bóstwa, złego, bardzo złego bóstwa.
Zabił ich wszytkich, w zemście za to, że wcześniej stawali przeciwko niemu czując, że coś z nim niewporządku. Ciała ukrył, spalił a potem rozszła się wieść, że druidzi uciekli zabierając skarb ze światyni. Staruszkowi udało sie przeżyć wyłącznie cudem, ukrył się pod podłogą, ale strach który przeżył i widok mordowanych braci wstrząsał nim tak bardzo, że praktycznie postradał zmysły.
Tibor rzecz jasna zabrał z chramu skarb, gdziekolwiek jest teraz musi być bardzo zasobnym człowiekiem.  samych monetach było tam kilkanaście tysięcy, a pewnie ze trzy razy tyle w kamieniach i bursztynie.