1419    Przyłączenie Śląska do Korony Polskiej jako nowego województwa. Wojewodą śląskim zostaje Władysław Odrowąż.
   
12.03.1419    Ludwikus zostaje wybrany lektorem śląskim.
   
1419 – 1420    Krucjaty przeciwko resztkom wyznawców dawnej wiary na Śląsku podjęte przez lektora Ludwikusa. Ostateczne zakończenie sigmaryzacji Śląska. Początek budowy katedry grodzieńskiej.

Sierpień-wrzesień 1419 Pobyt pana Pawlaka i Lektora Ludwikusa na dworze w Altdorfie w charakterze posłów od Mieszka I do cesarza Zygmunta. Udział Ludwikusa w przygotowaniach do soboru. Powstanie definicji „starszych braci w wierze" określających Ulrykan, stworzonej przez Ludwikusa.

Kwiecień 1420 Początek ruchu husyckiego w Czechach.
   
Maj 1420    Interwencja lektora Ludwika i komesa Michała Pawlaka w północnych Czechach. Bitwa pod Żarnym Horem z najemnikami ulrykańskimi na żołdzie husyckich wielmożów. Klęska husytów. Wzięcie do niewoli Henryka Todbringera. Zaognienie stosunków śląsko – czeskich. Mieszko I zachowuje neutralność w konflikcie.
   
Lipiec 1420 Grupa ulrykan pod dowództwem Henryka Todbringera osiedla się na ziemiach Michała Pawlaka.

23.08.1420    Defenestracja praska. Odłączenie Czech od Cesarstwa i proklamacja Wspólnoty Czeskiej z religią zreformowaną (husyci) jako panującą.
   
14.09.1420    Bezpotomna śmierć Mieszka I. Początek niepokojów w Koronie. Ruch antysigmarycki Ścibora – brata Mieszka I. Początek wojny domowej w Polsce.

23.09.1420 Nieudany zamach na pana Michała Pawlaka
   
28.10.1420    Sejm szlachty śląskiej większością głosów niemieckich panów ogłasza oderwanie Śląska od Korony. Wojna na Śląsku pomiędzy szlachtą popierającą autonomie a zwolennikami Korony trwa do połowy 1421 r. Wielu polskich panów opuszcza Śląsk i dołącza do Bolesława – syna Ścibora, walczącego o sukcesje w Polsce. Wśród nich młody Adam Ciołek. 
   
12.05.1421    Lektor Ludwikus zostaje wybrany przez sejm śląski Landhauptmanem. Początek propagandy antyhusyckiej  na Śląsku.
   
Lato 1421    Na skutek blokady ekonomicznej nałożonej na Czechy przez panów śląskich wojska husyckie wkraczają na terytorium Śląska. I rejza na Śląsk nawiedza przede wszystkim ziemię księcia Bolka Wołoszka. Klęska wojsk śląskich. Po zakończonej rejzie działania antyhusyckie Kościoła Sigmara zwiększają się. W niewyjaśniony sposób giną kupcy potajemnie handlujący z Czechami. 
   
Zima 1421    Krucjata na Czechy podjęta przez lektora Ludwikusa. Czynny udział bierze w niej większość śląskiej szlachty. Krucjata wkracza na ziemie czeskie i po pierwszych sukcesach napotyka armię taborytów pod wodzą Bogusława ze Szwamberka. Bitwa pod Zasadą kończy się całkowitą klęską krzyżowców. Lektor Ludwikus oraz inni możnowładcy muszą ratować się ucieczką. 
Odmiennie źródła śląskie zauważają, że wojska panów z Grodziska (Michała Pawlaka i Lektora Ludwikusa)  po rozbiciu lewego skrzydła husytów wycofały się w szyku.   
   
Wiosna 1422    II rejza husytów na Śląsk, w odwecie za krucjatę z 1421 r. Czesi wkraczają w sile 2 armii. Pierwsza udaję na północ i dociera paląc i grabią aż do ziem Ulryka Birbsteina. Druga nawiedza ziemie lektora i Michała Pawlaka. Krwawa bitwa na moście sańskim, podczas której siły husytów zostają powstrzymane. Czesi nie docierają do Grodziska (siedziby lektora i Pawlaka) w odwecie jednak palą i niszczą ogromna połać kraju. Wg historyków czeskich bitwa na moście sańskim została nierozstrzygnięta, wg historiografii śląskiej husyci ponieśli tam klęskę.
   
Wiosna 1423    Największa i najstraszniejsza III rejza na Śląsk. Husyci wkraczają w sile 3 armii. Panowie śląscy nie są w stanie zorganizować spójnej obrony, wielu z nich płaci Czechom okup, ziemie wielu innych zostają splądrowane. Największe siły kierują się na Grodzisk. Lektor Ludwikus i Michał Pawlak nie są w stanie stawić im czoła w polu. Następuje oblężenie miasta. W bitwie toczącej się praktycznie na murach miasta obie strony doznają ogromnych strat ale husyci zostają odparci bez szans na kontynuowanie oblężenia. Odstępują od miasta i niszcząc okoliczne ziemie nieniepokojeni wracają do Czech dopełniając dzieła zniszczenia. III rejza całkowicie złamała śląską gospodarkę i spowodowała, że Śląsk stracił inicjatywę w wojnie z husytami. 
   
1424    Wojna domowa w Czechach. Bitwa pod Lipanami. Koniec rebelii husyckiej. Czechy ukonstytuowane jako niezależne Królestwo. 
   
Wiosna 1424    Korzystając z zamieszana w Czechach lektor Ludwikus najeżdża i zdobywa Ratyzbonę przyłączając ją do swoich ziem. Zakończenie budowy katedry grodzieńskiej,
   
Lato 1425    Zwycięstwo Bolesława kończy wojnę domową w Polsce. Poza granicami Korony pozostaje jedynie Śląsk. Bolesław w międzyczasie koronuje się na króla wykorzystując konflikt między Wielkim Teogonistą Grzegorzem VII a cesarzem Fryderykiem II. Wysyła na Śląsk poselstwo z propozycją przyłączenia do Korony z zachowaniem szerokiej autonomii.

24.06.1425   Wizyta cesarza Fryderyka na Ślasku. Tajne rozmowy dotyczące statusu Ślaska w Rzeszy.
   
12.09.1425    Sejm śląski odrzuca propozycję Bolesława. Jednocześnie przyjmuje propozycję Cesarza i jako elektorat śląski wchodzi w granicę Cesarstwa. Landhauptman Śląska uzyskuje tytuł elektora.
   
Jesień /zima 1425    Król Bolesław najeżdża na Śląsk w sile 2 armii. Pierwsza pod wodzą palatyna Michała Awdańca ponosi klęskę na Śląsku zachodnim z armiami Ludwikusa i Pawlaka ale nie dopuszcza do połączenia ich z pozostałymi siłami Śląska. Dzięki temu druga armia dowodzona przez króla rozbija armię pozostałych panów śląskich i wspierających ich oddziałów cesarskich. Przetrzebione armie Ludwikusa i Pawlaka nie są w stanie przeciwstawić się armii królewskiej.
   
12.12.1425    Pokój Wrocławski. Śląsk zostaje dołączony do Korony. Król Bolesława jest bezlitosny i obciąża szlachtę śląską wysokimi podatkami, kontrybucją wojenną i na ich koszt pozostawia na Śląsku silny kontyngent. Dzieli także na nowo ziemię oddając zagrabione tereny szlachcie wygnanej w 1420 r. Dokonuje konfiskaty śląskich kopalni złota. Nakłada na szlachtę śląską dotkliwy obowiązek służby wojskowej. Ustanawia urząd Wielkiego Instrygatora, który ma prawo wglądu i kontroli finansów i armii szlachty. Instrygatorem zostaje Adam Ciołek. Jednocześnie król nie anuluje postanowień Sejmu z 12.09.1425.
   
1426 – 1428    Wojna polsko – niemiecka. Wykorzystując Śląsk jako kośc niezgody i casus belli oba państwa dążą do wzajemnej konfrontacji. Wojsko koronne wkracza na tereny Marchii Wschodniej od wschodu i południa. Armia południowa składa się z w dużej mierze z kontyngentu śląskiego, dowództwo nad nią król powierza Ludwikusowi i Pawlakowi. W 1427 r. dochodzi do walnej bitwy armii polskiej i cesarskiej na równinach Marchii pod Totenkampf. Po wyrównanej walce zwycięża wojsko koronne, cesarz Fryderyk zostaje wzięty do niewoli. Armia polska kieruje się na zachód w kierunku Middenheim. W bitwie pod miastem jednostki dowodzone przez Ludwikusa i Pawlaka ponoszą klęskę a dowódcy dostają się do niewoli, która trwa prawie rok. W tym czasie armia królewska uzyskuje kilka ważnych zwycięstw strategicznych. Niewola cesarza wprowadza zamęt w Cesarstwie.   
   
1.01.1428    Pokój gnieźnieński. Złamana potęga Cesarstwa kosztem zwiększenia autonomii poszczególnych elektorów. Fryderyk II zachowuje tytuł Cesarza ale jest to w zasadzie urząd tytularny. Marchia Wschodnia składa hołd wasalny Koronie. W rzeczywistości Cesarstwo staję federacją księstw elektoralnych które łączy język, religia i osoba Cesarza – pojawia się nazwa Rzesza Niemiecka. Śląsk przestaje być prowincją elektoralną i zostaje trwale włączony do Korony.
   
1428 –1433    Okres pokoju królewskiego na Śląsku. Odbudowa gospodarki zniszczonej 10-letnim okresem wojny.

1429                Zakon Płonącego Serca Sigmara sprzedaje swoje posiadłości na Śląsku, zostają one włączone do ziemi przynależnych Landhauptmanowi.
   
30.03.1433    Umiera książę Konrad Kanter. Władze po nim obejmuje syn – książe Henryk.
   
14.02.1433    Lektor Ludwikus uzyskuje godność Arcylektora Middenheim. Nowym Lektorem śląskim zostaje Albreht.
   
13.09.1433    Bulla "Heretici in Silesia" biskupa Albrechta przeciwko innowiercom na Śląsku, zwłaszcza Ulrykanom. Panowie śląscy nie przeszkadzają w rozruchach antyulrykańskich, większość Ulrykan  zostaje wygnanych.
   
16.09.1433    Ulrykanie pod dowództwem Henryka Todbringera palą Środę, klasztor i okoliczne wsie należące do Lektora.
   
20.09.1433    Bulla „Sacrae discipline leges” nakładająca ekskomunikę na Michała Pawlaka, który nie wygnał Ulrykan ze swoich ziem. Pawlak jedynie cofnął im ochronę co dla Lektora było pretekstem dla ekskomuniki.
   
5.10.1433    Największa ulrykańska grupa Todbringera opuszcza Śląsk i wkracza na tereny należącej do Lektora Ratyzbony rozpoczynając oblężenie miasta.
   
28.10.1433    Lektor Albrecht zdejmuję ekskomunikę z Michała Pawlaka po publicznej pokucie.
   
29.10.1433    Uroczyste objęcie urzędu Landhauptmana przez Adama Ciołka wybranego przez Sejm Śląska. Przyjazd na Śląsk króla Bolesława i Arcylektora Polski Henryka z Wertenbergu.
   
14.11.1433    Nieudany zamach na księcia Henryka Kantera.
   
20.11.1434    Lektor Albrecht wspierany przez odziały Pawlaka wkracza na tereny Ratyzbony.
   
22.11.1434    Druzgocząca klęska wojsk lektorskich w bitwie z Ulrykanami i wspierającymi ich Czechami. Zdobycie Ratyzbony przez Czechów i Ulrykan.
   
25.11.1434    W zamian za bezpieczne przejście przez Czechy Todbringer wycofuje się z Ratyzbony, którą zajmują Czesi. Po 9 latach miasto wraca do Królestwa Czeskiego.
   
Lato 1434    Armia lektora Albrechta, księcia Kantera i Michała Pawlaka udają się na Litwę aby wesprzeć interwencję rodu Awdanców.

Lipiec 1434    Sejm Ślaski uchwala reformę administracji Śląska. Wojewoda Adam Ciołek wykorzystuje nieobecność opozycji w osobach Michała Pawlaka i księcia Henryka Kantera oraz lektora śląskiego i wzmacnia administrację i władze królewską na Śląsku.

02.09.1434 Zgon Lektora Albrechta w Gnieźnie w wyniku choroby, na która zaniemógł podczas kampanii litewskiej.