Tekst traktuje o nieistniejącym już Imperium Remańskim. Jest autorstwa Alfreda Nunez'a, przetłumaczony przez Andrieja Maroza. Pochodzi ze strony Kamiennego Smoka.
Co prawda nie dotyczy to bezpośrednio Śląska i interesującego nas regionów Europy ale warto go przytoczyć jako bonus i historię Starego Świata.
Oznaczenei K.I - to kalendarz Imperium, którego  my także używamy.


Około roku -500 K.I., na przylądku górującym nad laguną della Festa zostało założone miasto Remas. Przez niemal 200 lat, Remas rywalizowało ze swymi sąsiadami o ziemię, bogactwa i korzyści. W pewnym momencie zostało podporządkowane przez starożytną potęgę z północy. Ze swej stolicy w Veio, młode królestwo, Etruscia, panowało nad Remas przez 100 lat, tym samym mocno wpływając na jego rozwój. W roku -280 K.I., Remanie wyparli okupantów i utworzyli Republikę.
Po 70 latach różnych wojen ze swymi sąsiadami, Republika Remańska stała się jedną z najpotężniejszych jednostek w Tilei. Remanie założyli Ligę Tileańską, mając na celu usunięcie najeżdżającego z południowego wschodu Imperium Helleńskiego. Do roku -190 K.I., Liga Tileańska osiągnęła swój cel, jeszcze bardziej zwiększając tym samym potęgę Remas. Na początku, tileańskie księstwa wolno uzmysławiały sobie różnice w równowadze potęgi. W roku -50 K.I., wybuchła wojna, w wyniku której Remas podporządkowało sobie resztę Tilei.
Po umocnieniu swej pozycji, Remas rozpoczęło ekspansję. W roku -10 K.I., Legiony Remańskie przekroczyły rzekę Capari i zniszczyło to, co pozostało z Imperium Helleńskiego (które utraciło swą potęgę i prestiż po porażce odniesionej w Tilei). Wieli remański generał, Crassius Gaius Caesare, poprowadził swe Legiony w pogoń za uciekającymi generałami helleńskimi do Kemet. Spotkawszy się z zaciekłym oporem, Legiony Remańskie nie traciły czasu i szybko zajęły Kemet, wraz z przylegającymi doń królestwami. Ostatni faraon Kemet, Amun-Ramsus XIII, został uśmiercony, gdy próbował uciec przebrany na wieśniaka.

Po kilku latach umacniania władzy, (nowo proklamowany) Imperator Crassius Gaius Caesare poprowadził Legiony Remańskie na Złe Ziemie w roku 15 K.I. Zmiażdżyli największą goblinoidalną armię, jaka kiedykolwiek zbliżyła się do ruin Khivos w Czarnej Zatoce, i wyparli ją w głąb Mrocznych Krain.
W 25 K.I., Imperator Oktawiusz zwrócił swą uwagę na północ i zachód. Najpierw, jego legiony zajęły pozycje w południowej Bretonii. Potem rozpoczął podbój Estalii, który został ukończony w 50 K.I. Rdzenni Keltoi, zamieszkujący obydwa regiony, zostali zmuszeni do poddania się remańskim rządom. Ci, którzy nie byli w stanie znieść takiego losu, uciekli na północ. W ten sposób zakończył się pierwszy okres ekspansji Imperium Remańskiego.
Jeśli chodzi o sprawy religijne, Myrmidia była naczelnym bóstwem w Remas. Za nią stali Verena, Manann, Mercipio (jest to tileańskia nazwa Handricha), Shallya, oraz Solkan (był czczony przez kilku imperatorów). Na wsi, farmerzy i pasterze czcili Rhyę.

Poza sporadycznymi wybuchami przemocy u rebeliantów, Imperium Remańskie trwało w pokoju przez 400 lat. W roku 453 K.I., Legiony Remańskie odbiły Sartosę i rozgromiły wojska okupanckie, złożone z mrocznych elfów i nieumarłych. Na przestrzeni pięćdziesięciu lat, remańska ekspansja ożyła na nowo, gdy Imperator Konstantiusz zwrócił swą uwagę na zamieszkujący północ, sprawiający problemy, lud Keltoi z Bretonii. Przed 510 K.I., cała Bretonia przeszła pod panowanie Remanów. Dla upamiętnienia, podczas obchodów, miasto Konstantium zostaje ustanowione stolicą wschodniego Imperium Remańskiego.
Minęło niemal 250 lat względnego spokoju nim niepokoje poczęły ponownie nawiedzać Imperium Remańskie. W 756 K.I., Legiony Remańskie opuszczały Bretonię, aby położyć kres powstaniom na południu. Po zdławieniu powstania we wschodnim Imperium Remańskim, Legiony stawiły czoła wojnie domowej w Tilei. Stan ten trwał przez 30 lat, po czym osłabiony Remas okazał się zwycięski. W 820 K.I., Remas stawiło czoła kolejnej rewolcie w Bilbali, i z łatwością zniszczyło opozycję.
Po 160 latach względnego pokoju, Legiony Remańskie ponownie pojawiły się w Bretonii, aby odzyskać utracone terytoria (982 K.I.). Tym razem stawiły czoła Gillesowi le Breton z Gisoreux i ścierały się z nim często. Zostały zmuszone do odwrotu, gdy mrowie goblinoidów najechało Złe Ziemię i zniszczyło remańskie osiedla leżące nad Czarną Zatoką. Zielonoskórzy najechali potem Księstwa Graniczne, gdzie stawili czoła powracającym Legionom Remańskim. Pomimo wielkich strat, Legiony pokonały goblinoidy i wyparli z powrotem za Rzekę Krwi.
W 1001 K.I., wybuchła kolejna wojna domowa w Tilei, powodując ostateczny upadek Imperium Remańskiego w Starym Świecie (1015 K.I.). Pozostała jedynie arabijska część Imperium, ze stolicą w Konstantium. To Imperium Konstantyjskie (jak było odtąd nazywane) utrzymywało swe prowincje przez 137 lat. Arabijski nacisk trwający przez kolejne 118 lat, doprowadził w końcu do upadku ostatnich pozostałości wielkiego Imperium Remańskiego.