(Tekst zaczerpnięty ze strony Kamiennego Smoka)

Tekst historyków Altdorfu traktujący o początkach Cesarstwa, rzecz jasna z powodu niemieckiego autorstwa może zawierać szereg nieścisłości lub przekłamań.

Prawdziwa historia kraju Sigmara od czasow starożytnych
jako pouczenie dla zadnej wiedzy mlodziezy przez
Reikharda z Gotham, skrybe i uczonego, spisana.


Jak wiadomo powszechnie, Pan Nasz Sigmar urodzil sie w
antycznych czasach w wojowniczym plemieniu zwanym
Unberogenami. Nikt nie potrafi podac dzis dokladnej
daty narodzin Sigmara, jednakze wiadomo, iz przyjscie
Jego na swiat zapowiedziane bylo przez pojawienie sie
na niebie ogromnej komety o dwoch warkoczach, ktora po
dzis dzien symbolem Sigmara jest.

Juz jako pietnastoletni mlodzian Sigmar uratowal z
niewoli zielonoskorych krasnoludzkiego krola Kurgana
Zelaznobrodego. W dowod wdziecznosci Kurgan podarowal
Sigmarowi wspanialy mlot bojowy zwany Ghal Maraz, co
w krasnoludzkim jezyku oznacza Rozbijacz Czaszek.
Istnieje wiele innych opowiesci o czynach Sigmara z
czasow jego mlodosci. Ale ta najwazniejsza jest bowiem
opowiada o wydarzeniach dzieki ktorym nawiazana zostala
wielka przyjazn pomiedzy ludzmi i krasnoludami.

Po pewnym czasie Sigmar objal panowanie nad wszystkimi
ludzkimi plemionami zamieszkujacymi ziemie od Gor
Kranca Swiata az po morze. A osiagnal to dzieki wlasnej
sile i sprawiedliwym rzadom. Stoczonych zostalo wiele
bitew z zielonoskorymi, ktorych znalezc mozna bylo w
calym panstwie. Przy boku ludzi i ich wladcy zas zawsze
walczyl Kurgan Zelaznobrody ze swoimi krasnoludami.

W miejscu znanym jako Przelecz Czarnego Ognia, Sigmar
i Kurgan oraz zastepy ludzi i krasnoludow stoczyli
bitwe z goblinami. Zielonoskorzy porazke odniesli
dotkliwa i wygnani z ludzkich i krasnoludzkich ziem
zostali. Wkrotce potem najwyzszy kaplan kultu Ulryka
na glowe Sigmara cesarska korone wlozyl i dzien ten
byl dniem powstania Imperium. A bylo to lat dwa
tysiace i pieset dwa przed wstapieniem na tron Jego
Wysokosci Karla - Franza.

Mowi sie, ze Sigmar panowal przez lat piecdziesiat.
Krajowi wiodlo sie jak nigdy dotad. Ludzie nauczyli
sie od swoich krasnoludzkich przyjaciol jak z kamienia
budowle stawiac. Ziemia wydawala obfite plony, a zlo
zniknelo z zasiegu wzroku ludzkiego. Wtedy to Sigmar
powstal z tronu, odlozyl na bok swa korone i odjechal
na wschod. Wiecej juz go nie widziano. Hrabiowie sposrod
swego grona wybrali nowego wladce by rzadzil miast Niego.
Tenze zwyczaj do dnia dziejszego zachowany zostal i
kazdy nastepny Cesarz przez Elektorow wybierany jest.

Jednakze ludzie o Sigmarze nie zapomnieli. Modly do
Niego wznosic poczeto i posagi Mu stawiac ktore, jak
sie mowi, mialy czynic cuda w jego imieniu. W roku 73.,
liczac od koronacji Sigmara, Johan Helstrum szaty
swiatyni Sigmara przywdzial i pozostal pierwszym Jego
kaplanem. Tak to zapoczatkowano linie Wielkich
Teogonistow, ktorzy w imieniu Sigmara i jego swiatyni
po dzis dzien przemawiaja.

Niewiele mozna powiedziec o pozniejszych stuleciach.
Ziemie ciemnosc spowila, a z calego tego okresu
pozostaly jeno tylko opowiesci o Sigmarze, spisane
i poprawiane pozniej przez skrybow szlachetnych. Oni
to dzieki swej spostrzegawczosci, madrosci i
inteligencji na barkach swych dzwigaja zadanie
przekazania wiedzy o Imperium historii potomnosci.
Jako i ja przekazywalem te wiedze wielu mlodym
ksiazetom, choc nie sluchali i obrazali mnie za moimi
plecami. Mysleli, ze nie widze.

W roku 911 odnotowano Czarna Zaraze, ktora w kraju
Sigmara wybuchla i przez lat cztery na ziemiach tych
panowala. Na kazdych dziesieciu ludzi dziewieciu w
potwornych mekach umarlo. Opisane to zostalo w
"Prawdziwej i Przerazajacej Kronice Wielkiej Plagi"
przez moja skromna osobe spisanej, zdobionej licznymi
realistycznymi drzeworytami autorstwa Johana Weissa i
wydanej przez Altdorfskie Wydanictwo w bardzo rozsadnej
cenie trzech pensow. Wiesc niesie, iz odrazajace
szczuropodobne stwory w roznych czesciach kraju widziano.
Porywaly one ludzi i torturowaly ich w sposob okruty,
jednako wiecej nie powiem, gdyz zbyt duzo o fabule tego
interesujacego wielce przeciez dziela bym zdradzil.

Powiada sie jednak, ze nie kazde zlo zlem do konca jest.
Tak wlasnie bylo, gdy w 915 roku zaraza smierc Borisa
Nieudolnego, o skapstwie i wystepkach ktorego kraza
przerazajace legendy dziatwie dzis opowiadane,
spowodowala. Po jego smierci zapanowalo bezkrolewie az
do roku 926. W tymze to tez czasie Mandred Ratcatcher
mial wielu ohydnych mutantow i innych potwornych
stworzen zabic, za co Elektorzy korona go uhoronowali.

Mandred rzadzil czas dlugi, az okrutnie zgladzon zostal
- mowia iz to przez te parszywe istoty, z ktorymi tak
dzielnie walczyl. Nastaly czasy gdy nikt Sigmara korony
nie nosil, mimo iz wielu zdania bylo ze to wlasnie im
jest ona nalezna.

W koncu - po latach wojen - kraj na dwie czesci
podzielono. Czesc Elektorow popierala potomkow Cesarzowej
Ottili, czesc jak dawniej wybierala cesarza sposrod
siebie. Rozbicie to czasow cesarzowej Ottili siega -
czyli mniej wiecej roku 1160. Do dzis na rynku w
Pradze stoi starozytna, nieco zniszczona statua
przedstawiajaca cesarzowa wraz z malzonkiem, rzecznym
bogiem Taalem, ktoremu mieszkancy miasta bezczelnie
okazuja wieksza atencje niz Panu Naszemu Sigmarowi.

W 1247 roku Elektor Middenheim w imieniu Boga Wilkow
Ulryka cesarzem sie proklamowal. Dalo to poczatek
okresowi zwanemu przez wiedze historyczna zglebiajacych,
WIEKIEM TRZECH CESARZY. Kazdy wie takze (jesli podczas
zajec uwazal, a nie obijal sie spedzajac czas na
sprzeczkach jak niektorzy mlodzi ksiazeta, ktorych
imion nie wymienie pomimo ze moglbym), iz w Wieku Trzech
Cesarzy, choc zawsze trzech glownych pretendentow do
tronu Sigmara bylo, liczba ich czestokroc duzo wieksza
byla. Tak wielu ich bylo, iz tak naprawde jakby zadnego
nie bylo. Wszedzie jeno anarchia i wojna panowala. A
najbardziej podzegali do nich rywalizujacy ze soba
Cesarze Elektorzy, potomkowie Otilli z Pragi
Wilczy Cesarze z Middenheim.