(zanim Awdaniec pojdzie do namiotu)Mon dieu! (Łapię się za głowę) Chyba bytność wśród prostego żołnierza i niedawna gorączka stępiła moje maniery, nie miejsce to na rozmowy.. ( pg: jak to faux pas to "kropki" na etykiecie by mi powiedziały:P) ... niebawem się zjawimy drogi Wojciechu!

(Do Pawlaka:) hmm jesli chodzi o nasze opóźnienie.. palatynowi nie spodobało się z pewnością, ze Grodno jeszcze nie dobyte, i nic na to poradzić nie mozemy, zobaczymy z reszta co młody Awdaniec nam powie. Chciałbym jednak by stanowisko nasze nieustępliwym było, juz dosyc straciliśmy by isc na jeszcze inne ustępstwa i przysługi, czego spodziewać się mogę po palatynie - no moze wyolbrzymiam całą kwestię mości Michale ale nie chciałbym nowych zobowiązań na siebie nie nakładać.
A druga sprawa ktorą czuję muszę poruszyc własnie teraz.. Siły wojska mamy wystarczająco, jak sie zdaje by zdobyc grodno - jednak jesli przy obleżeniu nagle nasze wojska zaczną się wyżynać wzajemnie lub dusić sie(znaczace spojrzenie na pawlaka) nie reczę za powodzenie natarcia. Ponadto, doswiadczony wojownik i wodz jakim jest Tibor, nie bedzie sie bronił w Grodnie, znając nasze siły jesli nie bedzie miał poważnej mozliwości zwyciestwa. Jesli nie zdobędziemy dodatkowego atutu do czasu oblężenia, jestem niestety złym prorokiem dla naszej armii.. Działają tu mroczne siły, o ktorych  pojęcia nie mam i tym bardziej sie ich obawiam. Moze czas odsłonić trochę karty, wszak działamy wspolnym frontem? I nie jest moze za pozno, by sprowadzic jakichs kapłanow. Niestety, nieznane dla mnie gorsze jest od złego, ale wiadomego.
Rozważ proszę moje słowa, nie oczekuję teraz odpowiedzi, choć czas nagli.

A jesli chodzi o konie.. musiałbym spytać się dowodcow jednostek drogi Michale (pg: ja zasugerowałem sie opisem MG, ze wioski wszystkie przed nami wypalone, wiec aprowizacji nie wezmiemy za bardzo)

(pocieram dłonią o czoło, nie mogąc ukryć frasunku) Zerkam na P. - Racja, jesli jest tak jak mowisz i palatyn Michał pod Grodno ruszył, nie tracąc ni chwili my tez ruszać musimy, inaczej nasza wycieczka na Litwę skończy się na powitaniu Grodna pod sztandarem Awdańcow, a przeciez po coś tu jesteśmy, nieprawdaż? Jak trafnie ujął Wojciech, nie sposob by taka impreza nas ominąła. Moim zdaniem nie ma wyjscia - musimy ruszyc z samą kawalerią pod mury Grodna.

Jesli starczy nam luzaków, to zabranie ze sobą piechoty bedzie nieodzowne.. ponadto i tak przy oblezeniu czy walce na murach, a pozniej w miescie trzeba bedzie spieszyć naszą konnicę. Hmm, chyba zebysmy drogi Michale zluzowali naszą jazdę i wzięli wiecej jednostek piechoty? Wyszkolony piechur zawsze lepszy od spieszonego jeźdzca, jak sadzę.
A uscislając, kontyngent ktory ostawimy za nami powinien ,choc wolno, podążać w stronę Grodna - kto wie, czy nie czeka na nas jakas niespodzianka pod murami tego litewskiego grodu.

Wojciech chwilę myślał nad propozycją pana Michała i wyraźnie nie w smak mu było, ze ewentualne zdobycie Grodna go ominie. Autorytet pana śląskiego i księcia Kantera musiał wszak przeważyć, gdyż zgodził się, acz widać że czyni to niechętnie.

- Fakt, nijak Lektora zostawić samego, a palatyn Michał Was pewniej rad będzie widzieć niźli mnie. Ehhh, racje macie panie, niechętnie to muszę przyznać. Szkoda, że mnie Grodno ominie. Rozkaz palatyna był co prawda, żeby z Wami jechać, ale w tych okolicznościach... - zawiesza głos- nic to, zostanę, jeno kilku ludzi od siebie Wam dam na drogę, którzy drogę do Grodna świetnie znają. Zgubić się co prawda niby nie sposób na trakcie, ale na wszelki wypadek niech jadą i ode mnie wieści do palatyna przekażą.

Tymczasem zapachy z obozowej kuchni dały znać, że wieczerza gotowa, toteż wołać zaczęliście na służbę żeby podawać. Posiłek w towarzystwie Wojciecha, który z detalami opisywał bitwę pod Wilnem upłynął miło. Wydaję się, że z tego młodego Awdańca rośnie dobry i sprawny wojownik, bo mimo wieku z pewnym już doświadczeniem opowiadał o przebytej kampanii.

Po wieczerzy zebraliście dowódców, żeby oznajmić co zostało postanowione. Resztę wieczoru zajęło wam selekcja wojska, które pod Grodno miało się udać. W końcu, upewniając się, że zadbaliście o wszytko udaliście się na spoczynek.


Świtaniem, po szybkim śniadaniu oddziały jazdy stały już gotowe do drogi. Upewniliście się jeszcze tylko, że lektorowi się nie pogorszyło w nocy, a potem po pożegnaniu z Wojciechem i pozostającymi dowódcami szybkim tempem udaliście się traktem w kierunku Grodna.

Rację miał Wojciech Awdaniec mówiąc, ze droga do Grodna spokojna. Mijane przez was wsie w większości były już zaludnione, a mieszkająca ludność nie uciekała na wasz widok. Z tego powodu i zapasy udało się uzupełnić i nie zmitrężyliście dużo czasu w drodze. 

Raptem dzień drogi dzielił was od Grodna (a jechaliście już bite 4 dni) gdy na trakcie przed Wami ujrzeliście grupę jezdnych. Zwiad, który dopiero co wrócił meldował, że jezdni to bez wątpienia Polacy, ze znakami Awdańców.

Oddział który do was dojechał liczył może 30 osób. Dowodził nim około 40-letni mężczyzna, a znaki na tarczy upewniły was, że także do rodu Awdańców należy, choć drobne szczegóły wskazywały, że wywodzi się z bocznej linii rodu.
Wnet podjechał do Was, a rozpoznawszy herby skłonił się głęboko.

- Witam wielmożnych panów - powiedział podjeżdżając bliżej - rad jestem was widzieć, choć spodziewałem sie wcześniej młodego Wojciecha. Jestem Henryk Puchała, w służbie palatyna Michała Awdańca. Palatyn pod Grodno raptem przedwczoraj zawitał ale szybko na trakt mnie wysłał. bo wieści od Was nie było. Widzę, że spieszycie sie bardzo. Będzie palatyn zadowolony ale widzi mi się, że najważniejsze Was ominie. Grodno pewnie najpóźniej jutro padnie, jeżeli już nie padnie.

Widząc wasze pytające spojrzenia, jak palatyn chce zdobyć obwarowane miasto tak szybko bez przygotowania do oblężenia, odpowiada.

- Jeszcze zanim wyjechałem, okazało się ze dowódca miasta nie jest Litwinem z pochodzenia tylko Rusinem na służbie nieżyjącego kniazia Olega. Wieści o śmierci kniazia już go doszły, toteż postanowił zdradzić dawnych panów. Swoją drogą za zażądał raptem pięć tysięcy sztuk złota, niewielka cena dla palatyna. Tym bardziej, ze Rusin dał jako rękojmię swoja żonę i dziecko, niemowlę jeszcze. Zresztą palatyn niczym nie ryzykuje. Rusin otworzy bramy, a na murach wda się zamieszanie. Musi jakby nie było uważać bo bojarzy patrzą mu na ręce. Psia mać, jak mu było nie pomnę bo przy samej rozmowie nie byłem. Dziwny chłop, wygolony, z tatuażami, ale wie skąd wiatr wieje. Jak to Rusin.

Noo, opis chyba tylko Tibora tyczyc sie moze, nie jest wielu wygolonych tatuowanych wielkich bydlaków-dowodcow w okolicy.. ale kto wie;p  niewiele mozemy zrobic narazie, bo i tak jedziemy "co kon wyskoczy"
(PG: Kanter tak naprawde moze tylko fantazjować, co Tibor szykuje i czuc niepokoj, no i powtarzac co jakis czas 'wiedziałem ze tak bedzie' hehe. Poza powiedzeniu palatynowi 'uważaj!' to nic nowego chyba nie wymysle)

Witajcie szacowny i miły nam Palatynie Michale!!! - odpowiadam szybko- Nim wam wytłumaczę o co chodzi rozgłoście jak najszybciej że za chwile wyruszam z obozu po resztę wojsk a kontyngentem śląskim dowodzić będzie książę Henry, słowa te wygłaszam szybkim zdecydowanym tonem. Przechodząc do meritum pozwoliłem sobie wstrzymać szturm na Grodno z jednego powodu, Tibor dowódca tutejszej obronny jest tym samym człowiekiem który spowodował że spóźniliśmy sie pod Grodno i oraz nie potopilismy sie w bagnach ale o tym potem, Słuchajcie Panie Michale, znajac tego człowiek bardzo dobrze uwierzcie mi ze za jego propozycja czai sie zdrada która ma na celu jeśli nie całkowite rozbicie wszego kontyngentu to chociaż jego znaczące przetrzebienie...według mojej znajomości intelektu Tibora jego plan wygląda następująco: wpuści cztery lub piec naszych jednostek na mury a potem zablokuje je i wytnie w pień uzywajac wojsk sciagnietych z innych odcinków murów gdzie wiedział ze będziecie następować dla pozoru lub wcale....Żebym nie gadał po próżnicy powiedzcie czy takie były z nim ustalenia??Że mieliście  następować dla zmyłki na parę odcinków a uderzyc tylko w jednym miejscu??. Daje teraz czas na odpowieź palatyna

Ostatnio edytowany przez Michal Pawlak (04-03-2008 14:38:34)

Palatyn patrzy na was badawczo przez dłuższą chwilę zastanawiając się nad waszymi słowami.

- Dobrze, posłucham Was mości panowie - mówi powoli cedząc słowa - odwołam atak i zdobędę Grodno w inny sposób. Kto wie, może uda się tego dokonać bez walki, kto wie, zobaczymy. Panie Michale - tutaj zwraca się do Pawlaka - powiedzieliście, że chcecie udać się po resztę wojsk. Rozumiem, że to wasza śląska piechota jest w drodze, a dowodzi nią młody Wojciech. Posłaniec od niego dotarł niedługo przed Wami wraz z umyślnym od Henryka Puchały, także wiem już wszytko. Wasza obecność z wojskiem nie zwiększy raczej tempa ich marszu, a  i lektor będąc chory nie może podróżować zbyt szybko. Zresztą - dodaje uśmiechając się - spóźniliście się panowie. Jak widzicie pod Grodnem stoję ja i moje wojsko, które starczy, żeby dobyć miasta. A inaczej się umawialiśmy. Powiem szczerze, że straty mojej armii podczas szturmu będą mnie kosztować mniej niż sto tysięcy sztuk złota. Niestety panowie, absens carens jak to mówią 

Tymi słowami kończy przemowę palatyn, siada na jednej ze skrzyń i nalewa wina do kielichów, podsuwając je w waszą stronę a sam jeden biorąc do ręki.