Palatyn patrzy za wychodzącym Pawlakiem chwilę po czym zwraca sie do księcia Kantera.
- Biesi się pan Pawlak chyba, cóż nic dziwnego. Umów należy dotrzymywać! Dobre sobie! Zanim i ty mości książę wyjdziesz obrażony racz pamiętać, że niestety ale Wy waszej umowy nie dotrzymaliście.

Palatyn wybucha śmiechem jakby usłyszał przedni żart.
- Faktycznie mości książę, faktycznie najlepiej teraz odwrócić kota ogonem! Ostrzegliście mnie, a jakże! Tylko o tym czy wasze ostrzeżenie było prawdziwe nigdy się nie dowiem, bo atak został odwołany. Nie oszukujmy się, zarówno Ty jak i Pawlak jesteście też politykami. Gdy okazało się, że terminu nie dotrzymacie może inaczej postanowiliście ratować swoją skórę hę? Skąd mam wiedzieć że tak nie było? Atak odwołałem z czystej przezorności, ot na wszelki wypadek, bo Grodno wezmę i tak, w ten czy inny sposób.
Oddycha ciężko wyraźnie poddenerwowany
- Mówicie, że natłukliście Litwinów w borach - kontynuuje - a kto to sprawdzi? Mam jechać w litewskie bagna i liczyć trupy? Książę, ja z tego powodu, ze jestem tu pod Grodnem, które już dawno powinno być zdobyte ponoszę straty! Finansowe, i to spore! I jeszcze dodatkowo mam za to płacić? Za co się pytam? Za możliwość urwania sobie z Wami pogawędki pod murami Grodna? Wysłuchując dodatkowo uwag, ze moje wino jest kwaśne?
Wstaję i przechadza sie po namiocie starając się uspokoić nerwy.
- Nie chcę z drugiej strony kończyć tego w taki sposób. Poczekajmy, aż dobędę Grodna dobrze?

Spotykacie sie w obozie waszej jazdy. Wojsko jest rozlokowane i zaopatrzone, widać że niczego wam nie brakuje. Żołnierze chętnie wypoczywają po forsownej jeździe.
Wojsko palatyna po odwołaniu ataku udało się na spoczynek. Pozostały jedynie straże pilnujący aby oblężonym nie przyszedł do głowy jakiś pomysł z wycieczką. Obóz powoli pogrąża się we śnie, jedynie w namiocie paltyna widać światło, z pewnością wezwał dowódców na naradę.

Nie wiecie o co chodziło palatynowi kiedy mówił o stratach które tutaj ponosi. Część waszych żołnierzy rozmawiała jednak wcześniej z ludźmi z armii Awdańca. Niewiele się co prawda dowiedzieli, ale z ich relacji wynika, że po zdobyciu Wilna palatyn miał udać na północ, za granicę Litwy. Zamiast tego jest tutaj.

Palatyn zatrzymał się w pół kroku podczas twojej przemowy. Kiedy skończyłeś powoli odwrócił się w twoją stronę, a wyraz jego twarzy wyraźnie świadczył o tym, że nie trafiłeś raczej w sedno problemu.

- Dość, dość książę - powiedział cichym, pełnym niewypowiedzianej groźby głosem - dwie rzeczy powstrzymują mnie, żeby nie wezwać straży aby wyrzuciła was z namiotu. Pierwsza to fakt, że przez wasze małżeństwo należymy do jednej rodziny, druga to wasza piastowska, książęca krew. 
 
Nalewa sobie kielich wina wyraźnie po to, aby powstrzymać się od wybuchu gniewu.

Zacznijmy po kolei waszej wypowiedzi - kontynuuje - wy chcecie dać mi szanse na kompromisowe rozwiązanie sytuacji? Wy? Mi? - podnosi odrobinę głos - Nie wywiązaliście z się z ustaleń, nie zdobyliście miasta w wyznaczonym terminie. To wam powinno zależeć na tym, żeby to rozwiązać. Bo mi na tym już nie zależy. Bez waszej pomocy mogę się obejść! Kto spierdolił niech przeprasza mości książę. Tak mości książę, dobrze słyszeliście - niech przeprasza.  Nie dociera do was, że wina leży po waszej stronie?

Przemierza kilka kroków po namiocie.

- A co do pana Pawlaka - mówi uśmiechając się pogardliwie - obraził mnie swoim zachowaniem. Posłuchajcie mnie uważnie mości książęce i raczcie przekazać temu śląskiemu pankowi, którego my Awdańcowie łaskawie dopuściliśmy do naszej rodziny: jestem palatynem Królestwa Polskiego, z mojego namiotu nie wychodzi się strojąc fochy, na to mogę pozwolić sobie ja, bo jestem Michał Awdaniec, palatyn. Przekażcie panu Pawlakowi, że przeliczył sie troszkę, bo nie jestem już chłopaczkiem, którego pamięta z  dawnych lat i traktował z protekcją. Teraz z protekcją to mogę go traktować ja. Mówicie, że Pawlak łaskawie się ułoży? Dobre sobie! To przyjmijcie do swojej i jego wiadomości, że to jemu powinno zależeć na ugodzie. Że to on powinien tutaj w tym namiocie stać, najpierw grzecznie przeprosić za swoje zachowanie a potem zaproponować rozwiązanie, na które JA łaskawie lub nie sie zgodzę!

Patrzy spokojniej.

Reasumując wszytko - upija kolejny łyk wina - skrewiliście panowie i nie potraficie przyznać sie do winy. Pojawiacie sie tutaj tydzień po terminie, z połowa wojska i liczycie na Sigmar wie co. Troszkę pokory panowie. Nie wiem czy zauważyliście ale zostaliście na tą wyprawę zabrani jako najemnicy, po prostu, do wykonania konkretnego zadania. I nie wykonaliście go - z własnej winy. Mógłbym powiedzieć: nie obchodzi mnie to, ale nie zrobię tego, ze względu chociażby na stare znajomości. Zaatakujmy jutro wspólnie miasto - wy pod moim dowództwem. A ja wypłacę Wam po trzydzieści tysięcy sztuk złota, potraktujmy to jako bezzwrotną zaliczkę na poczet wyprawy, której nie otrzymaliście wcześniej.

(Poza grą - tak  był określony termin zdobycia Grodna. Mówiłem o tym i na sesji i pisałem już tutaj, więc nie kłóćcie mi się o to. Termin przepadł bo poszliście w bory i tam wasz marsz zamiast na skróty zaprowadził was daleko w pole, to znaczy w las Żeby nie było, lojalnie o tym ostrzegałem jeszcze na Szczytowej. Dalej - czy 30000 tysięcy starczy żeby wyjść na zero? Nie wiem, w zależności jakie będą straty w Grodnie. Ale biorąc pod uwagę fakt, że z mojej winy nie ma kart armii to nie ukrzywdzę was za bardzo. Są szanse że wyjdziecie na zero)


Palatyn nie wytrzymuje, trzymane na wodzy nerwy puszczają w końcu.

- Gówno wiesz o powodach wyprawy na Litwę Kanter! - krzyczy uderzając pięścią w stół i rozlewając stojące wino - myślisz że zdecydowałbym się na to bez zgody i poparcia króla? Bez korzyści jakie miałaby z tego Korona? To nie jest prywatna wyprawa, to kampania którą w każdym szczególe zaplanował Bolesław, a zgranie wszystkiego w czasie było tutaj niezmierne ważne. A jestem dowódcą tej wyprawy i jako dowódca mogę nawet opierdolić Cię jak burą sukę za to, że spieprzyliście zadanie! Bo mnie za to, że wy spieprzyliście opierdoli król! A o racje polityczne i dlaczego miało być tak a nie inaczej nie pytaj bo to polityka trochę za wysoka nawet jak na twoje książęce nogi! O nadaniach nie wspominam, bo je będzie dawał władca tej pierdolonej Litwy! I da je wam, bo wynagrodzi każdego, kto go poparł w czasie tej wojenki.

Oddycha ciężko jakby zmęczony wybuchem gniewu.

- Ale tymczasem, teraz, jesteście tu, w moim obozie, pod moimi rozkazami i jutro jak będę atakował Grodno wykonacie moje rozkazy a ja wypłacę wam trzydzieści tysięcy sztuk złota. Albo nie wypłacę Wam nic.

Patrzy przez chwilę jakby ważył słowa.

- Myślisz, że jak król się dowie o Grodnie, to co pomyśli? Może o tym, że Pawlak gra na dwa fronty i ma konszachty z Zakonem?

Kręci głową widząc twoje zdziwienie i niezrozumienie.

- Zakon ruszył z letnią ofensywą na tereny na północ od Litwy. Wiedzieliśmy kiedy ruszy. - uspokaja się i ścisza głos - Te tereny to istne bogactwo w ludziach, trzodzie, zapasach, złocie. Kiedy toczyły się wojny tam nikt nikomu nie przeszkadzał. Zakon umacniał się na wybrzeżu, my biliśmy sie z Niemcami a potem nie było jak zaczynać nowej wojny, Litwa była za słaba i miała wewnętrzne problemy. Dlatego król postanowił załatwić obie sprawy naraz - opanować Litwę a przy okazji spustoszyć tereny północne. Ale to delikatna sprawa, polityczna. Bo Zakon uznałby to za naruszenie ich strefy wpływów. Dlatego na północ miałem ruszyć ja, że niby nie mam nic do roboty z wojskiem i trochę zagalopowałem się za granicę. Ale nijak ruszać gdy spora i ważna cześć Litwy była jeszcze nieopanowana, zakonni zrozumieliby wszytko od razu.  Szkoda to tłumaczyć, stosunki z zakonem to delikatna sprawa. Cena jaką płacimy za poparcie w wojnie z Cesarzem i jaką płacimy nadal za poparcie...

Urywa w pół zdania, nalewa sobie resztki wina do kielicha. Odwraca się do Ciebie i wzrok dalej ma twardy i nieustępliwy.

- Lepiej naradź się z panem Pawlakiem mości książę, bo swojej propozycji nie będę ponawiał.

Poza grą - tak chodzi o Zakon Płonącego Serca Sigmara. Są w pewnym sensie odpowiednikiem Krzyżaków, ale nie są wrzodem na polskiej dupie (przynajmniej na razie). Natomiast co do poparcia ich przez papę Grzegorza VII... hmm, do tej pory ich popierał tylko dlatego, że oni popierali jego  walce z cesarzem. Jak jest teraz? Zakon stał się samodzielnym graczem. Mam nadzieje, że jutro wstawię pełny opis Zakonu na forum.

Idę od razu do namiotu Pawlaka. Wchodzę, minę mam nietęgą. Panie Michale, sprawa nie wygląda najlepiej. Zdaje sie ze nie jest to do końca prywatna wyprawa Awdańcow. Nie mamy duzego pola menewru - mozemy wziać udział w szturmie i dostać po 30 tysiecy sztuk złota, albo odejść z niczym.. o odzyskaniu pieniedzy z litewskiej ziemi, czy tej na północ czy południe mowy raczej być nie moze, chyba że niemiłe nam dobre stosunki z Bolesławem. Nadania bedziemy mieli tak czy siak, wiec sadze ze powinnismy brac co mozemy i tyle. A na tym psie palatynie jeszcze się odegramy.. zagryzam zęby, trochę pod nosemfortuna kołem sie toczy, Michale

Ostatnio edytowany przez Henryk Kanter (10-03-2008 15:49:57)

Spotkanie z palatynem jest dopiero nastęnego dnia wczesnym rankiem. W jego namiocie, który jest zarazem namiotem dowództwa, kiedy wchodzice są już dowódcy jego oddziałów. Palatyn skiwa Wam głową na powitanie.

- Jesteśmy już w komplecie toteż przedstawię plan działania. Jak wiecie - tutaj zwraca się do swoich dowódców - zrezygnowałem z wczorajszego ataku, który miał się odbyć przy pomocy zdrajców wewnątrz miasta. Z tych czy innych powodów, nieważne, tamten plan uznajemy za niebyły.

Przerywa patrzac na dowódców, którzy potakują jego słowom.

- Do rzeczy - kontynuuje - Grodno mam zamiar wziąć jednym silnym szturmem i jestem przekonany, że nam się uda, mamy wiecej niż dość wojska, żeby zaatakowac na obu bramach i wzniecić zamieszania na kilku odcinkach murów. Atak na południową bramę poprowadzi pan Puchała - wskazuję na znanego wam starszego wojaka - na północną pan Kreisdorf - patrzy na zwalistego, trzydziestoparoletniego dowódcę najemników.

- Pozorowanym atakiem na mury od wschodniej strony raczy zająć się książe Kanter - skiwa głową w twoją stronę - od zachodu pan Pawlak. Dodatkowo w okolicach bram zaatakują oddziały pana Abramowicza i Wenda. Liczę, że bramy padną pod naporem naszych wojsk a wtedy w sukurs przyjdą oddziały z odwodu. Po zdobyciu bram i opanowaniu murów mości książe i pan Pawlak będą mogli odstąpić od bitwy. Gdy opanujemy bramy i mury wyśle parlamentariuszy do bojarów. Żeby było jasne - patrzy dookoła twardym wzrokiem - nie chcę zniszczenia miasta i rzezi wśród ludności, prosty lud nie powienien darzyć nas niepotrzebną niechecią. Bojarzy poddadzą się, a wcześnie wydadzą mi przywódców opozycji z otoczenia kniazia Olega.

- Macie jakieś pytania panowie? - zwraca sie do ogółu obecnych.


(Poza grą: Palatyn przydziela wam niewdzięczną rolę pozorowanego ataku na mury. Bez ciężkiego sprzętu oblężniczego jest to pozycja nie do zdobycia a pozorowany atak trzeba wykonywać wszytkimi możliwymi siłami aby dostatecznie przestrzaszyć obróców. Wy do dyspozycji macie osłony i drabiny, straty mogą siegnąć nawet do 60% stanu jednostki. Straty obliczane są wg schemtu rzut k50 + 10 na każdą jednostkę pokazuje ile procent stanu dana jednostka straciła)